تنبلی گوش و کاهش مهارت یادگیری در دانش آموزان
تنبلی گوش یا بدشنوایی از جمله اختلالات شنیداری است که می تواند به دلیل تغییر عملکرد دستگاه شنوایی، سبب کاهش مهارت یادگیری در افراد به ویژه دانش آموزان شود. در این شرایط به عملکرد دستگاه شنوایی آسیب وارد می شود، بدون آن که اختلال یا آسیب ساختاری مشخصی در این بخش وجود داشته باشد. این مشکل در برخی اختلالات رشدی مانند بیش فعالی، اوتیسم و اختلالات زبانی و گفتاری نیز دیده می شود.
به گزارش ایرنا ،دکتر سعید ملایری شنوایی شناس گفت : اختلال پردازش مرکزی شنوایی یا بدشنوایی، نوعی نقص در پردازش محرکات شنوایی است. در این حالت، دانش آموز صدای معلم یا دیگران را به راحتی می شنود اما در توجه کردن به صدا و تفکیک اصوات از یکدیگر دچار مشکل است. ملایری شیوع بدشنوایی در دانش آموزان را دو تا سه برابر کم شنوایی عنوان کرد و گفت: این اختلال به دلیل پنهان بودن، تاثیر مخربی در مهارت های یادگیری دانش آموزان می گذارد؛ از این رو، والدین باید در صورت مشاهده علایم این اختلال، فرزندشان را نزد پزشک متخصص ببرند.
علایم بدشنوایی
بدشنوایی می تواند با اختلالات یادگیری، خواندن، تلفظ، مشکل در اجرای دستورات کلامی، نقص توجه و حواس پرتی همراه باشد.دانش آموزان بدشنوا معمولا در کلاس درس با مشکل توجه و گوش دادن روبه رو هستند و به تدریج دچار ضعف آموزشی و تحصیلی می شوند.
نقص توجه و حواس پرتی، توجه بیش از اندازه به برنامه های تلویزیونی و بلندکردن صدای آن، با صدای بلند صحبت کردن، خسته و کلافه شدن در محیط های شلوغ، مشکل در خواندن، تلفظ و یادگیری، ضعف در دایره لغات و حفظ کردن آنها و ضعف در یادگیری زبان دوم از مهم ترین علایم بدشنوایی است. شناسایی این اختلال از درمان آن مشکل تر است؛ زیرا شباهت زیادی با برخی اختلالات مانند اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD)، اوتیسم، اختلالات پردازش زبان و برخی اختلالات شناختی دارد که به بروز رفتارهایی مشابه با بدشنوایی منجر می شود. بدشنوایی در یک دوره درمانی کوتاه مدت (حدود سه ماه) برطرف می شود.